ضرورت مقایسه سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش با سند ۲۰۳۰
سلام‌علیکم به همه‌ی خبرنگاران حوزه‌ی آموزش‌وپرورش اینکه سند تحول بنیادین آموزش و پرورش چه آسیب‌هایی از نظام آموزشی ما را نشانه گرفت و در مقابل، کدام آسیب و چالش را مورد غفلت قرار داد، موضوع مطالعات جالبی است که دوستان پژوهشگاه باید به آن پاسخ دهند. این سند صرف‌نظر از اجرا یا عدم اجرا قابل تحلیل محتواست. صرف ایرانی بودن این سند، نباید ما را فریب دهد، سند نقاط غفلت کمی ندارد که باید به آن پرداخته شود. در مقابل، سند ۲۰۳۰ دارای نقاط مثبتی است که بدفرجام شد. نقاط مثبتی که برای همه‌ی نظام آموزشی کشور مفید است. پاره‌ای از نقاط مثبت ۲۰۳۰ برای آموزش‌وپرورش و نظام آموزشی حوزه‌های علمیه پیام‌های تازه‌ای دارد. برای مثال مدارس شاهد از جمله مصادیق تبعیض آموزشی است و نوعی بدفهمی از پیام امام راحل در سال۱۳۶۵ که بعد از سه دهه از پایان دفاع مقدس استمرار دارد. سند تحول چه راهکاری برای ادامه یا توقف این مدارس پیش‌بینی کرده است؟ با سند ۲۰۳۰ می‌توان در این زمینه به پاسخی رسید. سند ۲۰۳۰ می‌تواند راهکارهایی برای نظام آموزشی حوزه‌های علمیه ارایه دهد تا تنش بین‌المذاهب و خشونت‌های مذهبی را درمانی بلندمدت باشد. آسان است که ادعا کنیم یک سند ملی حتی برای ما ایرانی، افضل بر سند بین‌المللی است و ما نیازی به آن نداریم. ولی اثبات آن در یک مناظره‌ی علمی چندجانبه دشوار و شاید ناممکن باشد. پیشنهاد روشن بنده به‌عنوان محقق قدیمی نظام آموزشی کشور این است که شما خبرنگاران میزگرد مناظره‌ای را پیش‌بینی کنید با عنوان «مقایسه‌ی سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش با سند ۲۰۳۰» شاید حقایق تازه‌ای روشن شود. من اینکار را کردم، برای من روشن است. شاید مناسب‌تر آن باشد که مقامات وزارت آموزش‌وپرورش با حمایت از پژوهشگاه، این میزگرد را در چند جلسه برگزار کنند. به مصلحت نظام آموزشی کشور است، برای این کار با نهادهای بالادستی نظام هماهنگی نمایند. برای عضویت یا عدم عضویت ایران در FATF و لوایح آن به مقدار زیادی بحث و گفتگو شد اگرچه کافی و متوازن نبود ولی ۲۰۳۰ دفعی و ناگهانی از مدار بحث خارج شد. این به نفع کشور نبود و ما قبلاً عضو ۲۰۱۵ بودیم. این یادداشت برای خبرنگاران حوزه‌ی آموزش‌وپرورش نوشته شد. «والسلام» دکتر علیاصغر کاکوجویباری دانشیار روانشناسی دانشگاه پیام...